Kamienie na szaniec i nie tylko : marca 2014

środa, 26 marca 2014

OPIS

Grupy Szturmowe Szarych Szeregów 71 lat temu przeprowadzono Akcję pod Arsenałem. Uwolniono harcmistrza Jana Bytnara "Rudego" i 20 innych więźniów przewożonych z siedziby Gestapo przy Alei Szucha na Pawiak. O godz. 16.00 w Katedrze Polowej odprawiona zostanie uroczysta Msza Św, a pod Arsenałem Apel Poległych.
Całością akcji, którą dowodził Stanisław Broniewski "Orsza", a bezpośrednio - Tadeusz Zawadzki "Zośka" brało udział 28 harcerzy. Akcja pod Arsenałem otrzymała kryptonim "Meksyk II". Została przeprowadzona brawurowo w biały dzień, na skrzyżowaniu ulic Bielańskiej i Długiej. Harcerze zaatakowali furgonetkę przewożącą więźniów na Pawiak. "Rudego" przenieśli do oczekującego w pobliżu samochodu, który odjechał z miejsca akcji. Zniszczyli jedną niemiecką ciężarówkę i zdobyli dwa auta, z których jedno potem porzucili.
Podczas akcji dwóch AK-owców zostało ciężko rannych, a jeden schwytany i później rozstrzelany. Zginęło czterech Niemców, w tym załoga spalonej więźniarki gestapo i policjant z ulicy, a dziewięciu odniosło rany. Z powodu obrażeń odniesionych w akcji zmarli Aleksy Dawidowski, pseudonim "Alek" i Tadeusz Krzyżewicz "Buzdygan". Po czterech dniach zmarł również Jan Bytnar 'Rudy", śmiertelnie wyczerpany po przesłuchaniach na gestapo. W odwecie za Akcję pod Arsenałem, następnego dnia - 27 marca 1943 roku Niemcy zamordowali 140 więźniów Pawiaka. Niespodziewany i skuteczny atak dodał otuchy mieszkańcom miasta, Niemcy natomiast stracili poczucie bezpieczeństwa. Wyczyn Szarych Szeregów został opisany w książkach: "Kamienie na szaniec" Aleksandra Kamińskiego oraz "Akcja pod Arsenałem" Stanisława Broniewskiego. Dziś o godz. 16.00 w Katedrze Polowej odprawiona zostanie uroczysta Msza Św., a o godz. 17.30, pod Arsenałem przy ul. Długiej odbędzie się uroczysty Apel Poległych z udziałem żołnierzy Harcerskiego Batalionu AK Zośka. W wyniku obrażeń, które odniósł podczas przesłuchań prowadzonych przez Niemców, „Rudy” zmarł cztery dni później. Podczas akcji pod Arsenałem ranny został Aleksy Dawidowski „Alek”, który zmarł tego samego dnia co „Rudy”. Harcerze z Grup Szturmowych, po ustaleniu winnych śmierci Bytnara, zlikwidowali ich

PLAN

71 ROCZNICA AKCJI POD ARSENAŁEM

wtorek, 25 marca 2014

Rudy,Alek,Zośka - PAMIĘTAMY

Trochę odbiega od tematu ale w końcu zdjęcia mi się wgrały:

Wspólny grób Rudego oraz Alka:

Grób Zośki:

Aleksander Kamiński TV Polonia

Aleksander Kamiński w pedagogice społecznej

Proces wychowania wg Aleksandra Kamińskiego swoiście rozumiany jako „wychowanie intencjonalne” (celowo zamierzone) poza rodziną, szkołą i innymi placówkami opieki nad dziećmi powinien przebiegać także w takich instytucjach jak: poradnie świadomego macierzyństwa, schroniska turystyczne, szpitale dziecięce, grupy podwórkowe, muzea, redakcje, zespoły artystyczne, zakłady pracy i społeczność sąsiedzka (A.Kamiński – 1980).

Rozszerzone wychowanie wywołuje szerszy kontekst, w którym wychowawcy to nie tylko nauczyciele, ale także przedstawiciele prawie wszystkich innych zawodów.

Typy działań wychowawczych:

- kontakty oparte na indywidualnych relacjach: wychowawca – wychowanek

- odpowiednia aktywizacja wychowania zespołowego w grupie

- ulepszanie procesu wychowania siłami własnymi środowiska – to jest wg A.Kamińskiego typ preferowany przez pedagogikę społeczną.

Swoistość pedagogiki społecznej przejawia się w obejmowaniu procesem wychowawczym człowieka oraz „instytucji o aktualnych lub potencjalnych możliwościach wychowawczych”.

Poglądy A.Kamińskiego na środowisko i otoczenie mogą być przedstawione w następujący sposób:

- środowisko to elementy otaczające człowieka w sferze przyrodniczej, kulturalnej i społecznej, działające na jednostkę stale lub okresowo;

- otoczenie ma szerszy niż środowisko wymiar i obejmuje trwałą i zmienną strukturę działającą lub nie oddziałującą na jednostkę.

Organizowanie środowiska polega na jego ulepszaniu w następujących czynnikach:

- rozpoznawanie potrzeb dzieci, młodzieży i dorosłych w rodzinie i społecznościach poprzez obserwację i wywiad środowiskowy

- ustalanie i opis sił drzemiących w środowisku poprzez osoby „wartościowe moralnie i społecznie – uzdolnione i wrażliwe na potrzeby i aspiracje ludzkie”.

A.Kamiński kontynuował kierunek pedagogiki społecznej jako nauki o „środowiskowych uwarunkowaniach procesów wychowawczych”, jak również „potrzebach rozwojowych człowieka w różnych fazach jego życia.” Konkretny wzorzec do naśladowania dla dzieci i młodzieży to wg A.Kamińskiego – ZUCH.

Praca społeczno – wychowawcza wg A.Kamińskiego powinna być realizowana poprzez:

- metodę indywidualnego przypadku,

- metodę pracy grupowej,

- organizowanie społeczności lokalnej.

Poglądy A.Kamińskiego ewoluowały pod wpływem środowiska, w którym żył i zmagania się z problemami codzienności zmieniało się jego podejście do wychowania. Najważniejszym dla A.Kamińskiego był człowiek i możliwości jego rozwoju w obecnych warunkach społeczno – ustrojowych. Rozpoznanie środowiska i tworzenie optymalnych warunków rozwoju „każdego polskiego dziecka” (1971).

Problemy pedagogiki społecznej rozpatrywane przez A.Kamińskiego:

- procesy wychowawcze i środowiskowe uwarunkowania

- wpływy różnych czynników na kształtowanie się osobowości człowieka

- wartościowe korzystanie z czasu wolnego

- aktualne problemy pracy socjalnej i opiekuńczej

- organizacje wychowawcze i stowarzyszenia społeczne jako środowiska wychowawcze

- edukacja permanentna i polityka oświatowa oraz inne.

poniedziałek, 24 marca 2014

Grób A.Kamińskiego

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b3/Aleksander_Kaminski_Grave.jpg

Pomnik A. Kamińskiego w Łodzi

Informacja

Kamiński Aleksander, pseudonimy Bambaju, Juliusz Górecki (1903-1978), polski pedagog, pisarz, historyk. Znany działacz harcerski. Ukończył studia historyczne i archeologiczne na Uniwersytecie Warszawskim.
Współorganizator Szarych Szeregów w czasie okupacji. Redaktor Biuletynu Informacyjnego Okręgu Warszawskiego, a później KG ZWZ-AK oraz kierownik (w latach 1941-1944) Biura Informacji i Propagandy Okręgu Warszawskiego AK. Kierował Organizacją Małego Sabotażu Wawer w latach 1940-1944.
Od 1945 do 1948 wiceprzewodniczący Związku Harcerstwa Polskiego, w latach 1956-1958 przewodniczący Naczelnej Rady Harcerskiej. Pracownik naukowy katedry pedagogiki społecznej Uniwersytetu Łódzkiego, profesor od 1962.
Autor utworów dla młodzieży, np. Książki wodza zuchów (1933), Andrzeja Małkowskiego (1934), konspiracyjnie wydanych głośnych Kamieni na szaniec (1943) - o walce z Niemcami oddziałów harcerskich związanych z Armią Krajową. Autor wielu prac dotyczących pedagogiki oraz historii polskich związków młodzieżowych w 1. połowie XIX w. (np. Analiza teoretyczna polskich związków młodzieży do połowy XIX w., 1971, Funkcje pedagogiki społecznej, 1972).

Aleksander Kamiński

Następny tydzień tematyczny-Aleksander Kamiński

Frusia :)

niedziela, 23 marca 2014

AK

Książka

Polecam!

Wiersz

Testament mój-Juliusz Słowacki

Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem z wami,
Nigdy mi, kto szlachetny, nie był obojętny,
Dziś was rzucam i dalej idę w cień - z duchami -
A jak gdyby tu szczęście było - idę smętny.

Nie zostawiłem tutaj żadnego dziedzica
Ani dla mojej lutni - ani dla imienia; -
Imię moje tak przeszło jako błyskawica
I będzie jak dźwięk pusty trwać przez pokolenia.

Lecz wy, coście mnie znali, w podaniach przekażcie,
Żem dla ojczyzny sterał moje lata młode;
A póki okręt walczył - siedziałem na maszcie,
A gdy tonął - z okrętem poszedłem pod wodę...

Ale kiedyś - o smętnych losach zadumany
Mojej biednej ojczyzny - przyzna, kto szlachetny,
Że płaszcz na moim duchu był nie wyżebrany,
Lecz świetnościami dawnych moich przodków świetny.

Niech przyjaciele moi w nocy się zgromadzą
I biedne moje serce spalą w aloesie,
I tej, która mi dała to serce, oddadzą -
Tak się matkom wypłaca świat - gdy proch odniesie...

Niech przyjaciele moi siądą przy pucharze
I zapiją mój pogrzeb - oraz własną biedę;
Jeżeli będę duchem - to się im pokaże,
Jeśli mię Bóg uwolni od męki - nie przyjdę...

Lecz zaklinam - niech żywi nie tracą nadziei
I przed narodem niosą oświaty kaganiec;
A kiedy trzeba - na śmierć idą po kolei,
Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!...

Co do mnie - ja zostawiam maleńką tu drużbę
Tych, co mogli pokochać serce moje dumne;
Znać, że srogą spełniłem, twardą bożą służbę
I zgodziłem się mieć tu - niepłakaną trumnę.

Kto drugi tak bez świata oklasków się zgodzi
Iść... taką obojętność, jak ja, mieć dla świata?
Być sternikiem duchami napełnionej łodzi,
I tak cicho odlecieć - jak duch, gdy odlata?

Jednak zostanie po mnie ta siła fatalna,
Co mnie żywemu na nic... tylko czoło zdobi;
Lecz po śmierci was będzie gniotła niewidzialna,
Aż was, zjadacze chleba - w aniołów przerobi.

sobota, 22 marca 2014

Tekst piosenki

Tekst piosenki:

1. Gdzie losów wojny niesie wiatr,
tam zza rogów stu,
Stoi na straży szara brać,
i flaga biało czerwona.

Ref.: Szare, szare, szeregi, szeregi,
szare, szeregi,
w szarych mundurach,
harcerska brać.

2. Nie straszny nam wojen cios,
ni strzały za rogów stu,
choć krzyżem sany czarny las,
opaska biało czerwona,

Ref.: Szare, szare, szeregi, szeregi...

3. Choć miał zaledwie 10 lat,
nie straszna mu jest śmierć,
na barykadzie stoi chwat,
z opaską biało czerwoną.

Ref.: Szare, szare, szeregi, szeregi...

4. Chwycił butelkę pełną benzyny,
i wybiegł na drogę z nią,
krzykną do swoich CZUWAJ CHŁOPAKI,
i zginął za biało czerwoną.

Ref.: Szare, szare, szeregi, szeregi...

5. Złożyli go do ziemi tej,
za którą swe życie dał,
Grób porosły kępy mchu,
a flaga biało czerwona.

Ref.: Szare, szare, szeregi, szeregi...

6. Harcerzu wspomnij wojny czas,
i przyjdź na groby ich,
choć wojny dawno minął czas,
Ty wspomnij Szare Szeregi.

Ref.: Szare, szare, szeregi, szeregi...

Grupy szturmowe

Film "Akcja pod arsenałem"

Wideo:

Lektury związane z SZARYMI SZEREGAMI

Lektury

Janina Potoczek (Pałasińska) - "Telimena" [wiersze]
1978 Magdalena Kurowska, Szare Szeregi w Krakowie 1939-1945
1983 Czesław Skrobecki (oprac.), Podgórski Pluton Dywersyjny "Alicja" Szarych Szeregów w Krakowie
1983 Ryszard Nuszkiewicz, W służbie Kedywu (1943)
1985 Stanisław Porębski, Krakowskie Szare Szeregi
1991 Jerzy Bigaj, Wybrane wspomnienia z pobytu w Baonie "Skała"
1991 Józef Fiszer, Okupacja w moich wspomnieniach
1993 Józef Fiszer, Bałem się
1993 Jerzy Bigaj, Mój związek z Szarymi Szeregami
1996 Czesław Sułek, Alicja podgórski pluton Szarych Szeregów w dyspozycji Kedywu Armii Krajowej. Wspomnienia
2000 Encyklopedia Krakowa, Szare Szeregi
2005 Paweł Miłobędzki, Harcerze w okupowanym Krakowie 1939-1945

Aleksander Kamiński,o wartościach wychowawczych „Szarych Szeregów”

Osiągnięcia bojowe i wychowawcze „Szarych Szeregów” nie stanowiły autonomicznego wykwitu tej tylko organizacji. „Szare Szeregi” nie były grupą wyjątkową - podobnych środowisk nieograniczonej patriotycznej ofiarności w służbie narodowej mieliśmy niemało. Sprzyjał temu czynnik niezmiernej wagi: autentyczna narodowa jedność wobec okupanta hitlerowskiego. Chłopcy i dziewczęta widzieli siebie jako straż przednią zjednoczonego przeciw wrogowi narodu, odczuwali - proszę wybaczyć patetyczny zwrot - jakby błogosławieństwo całego narodu dla swej aktywności. I jeśli „Szare Szeregi” unikały wiązania się z jakąś określoną grupą partyjno-polityczną, uznając nad sobą tylko zwierzchnictwo Armii Krajowej to właśnie dlatego, iż w ich oczach (pamiętajmy: w oczach młodych Polaków lat 1939 i kilku następnych) było to wiązanie się z czynnikiem reprezentującym jedność narodową. Chłopcy i dziewczęta „Szarych Szeregów" chcieli być dziećmi narodu - nie twierdzę, że ich pojęcie narodu było pełne - twierdzę tylko, że tego pragnęli, że postrzegali siebie jako realizatorów ogólnonarodowych zadań i potrzeb, że to pobudzało ich aktywność foralną, i bojową, obywatelską.

Wniosek na dzień dzisiejszy z tego pierwszego stwierdzenia jest taki: prawdziwie efektywny ruch ideowo-moralny młodzieży może się wyłonić tylko na fali jakiegoś wielkiego dynamizmu społecznego, którego zadania pojmowane będą jako wyraz autentycznych i pilnych potrzeb narodu.

Ale twierdzenie, że osiągnięcia „Szarych Szeregów” były uwarunkowane napięciem jedności narodowej i poczuciem, iż jest się czołówką narodowych pragnień i dążności - to tylko połowa prawdy o źródłach siły „Szarych Szeregów”. Druga połowa dotyczy tego, co było dla „Szarych Szeregów” specyficzne, wyróżniające je od innych dzielnych i ofiarnych grup okupacyjnej młodzieży: chłopcy i dziewczęta „Szarych Szeregów” związali się z ideą pracy nad sobą. Zawdzięczali to tradycji harcerskiej, lecz dokonali rozszerzenia tej tradycji. Teraz praca nad sobą („kształcenie charakteru”), nie zadowalając się oparciem o znane ćwiczenia harcerskie - związała się z tym, co było najważniejsze w aktywności czasów okupacji: z tajnymi kompletami szkolnymi, i z aktami sabotażu i dywersji, z czynną pomocą gnębionej ciężarami okupacyjnymi rodzinie, z akcjami ratownictwa społecznego i opieki, ze „stylem życia” negującym okupacyjną rzeczywistość przez koleżeńskie kontakty nasycane - gdy tylko się dało - wartościami kultury. „Szare Szeregi” stały się jakby harcerstwem wydoroślałym. „Wydoroślenie” polegało na koncentrowaniu się na tym, co dla bytu narodowego najdonioślejsze - na walce, na uczeniu się, na świadczeniach pomocy - społecznej, na przygotowywaniu się do „jutra” (powstania) i „pojutrza” (Polska wolna). Ale owo „wydoroślenie” nie spowodowało zerwania z tą tradycją harcerską, która manifestowała się młodzieńczym zapałem w traktowaniu zadań dających okazję do wyrabiania w sobie obowiązkowości, rzetelności, uczynności, gotowości do służby publicznej, dzielności moralnej, sprawności fizycznej. Okazję taką stwarzały akcje małego sabotażu, dywersji, walki zbrojnej, realizacja zadań uczelnianych i społecznych itp. Nie zrozumie „Szarych Szeregów” nikt, kto nie uchwyci pragnień tych chłopców i dziewcząt kształtowania siebie samych wedle modelu ideowego, którego wielorakie składniki dadzą się zsyntetyzować w jednym pojęciu: dzielność.

Należy w tym miejscu zauważyć, że dzielność nierozłącznie wiąże się z uznanymi społecznie wartościami. Złodziej może być silny, sprytny, sprawny, śmiały - ale nie może być dzielny. Dzielność - to rzymskie virtus. Virtuti militari jest orderem za dzielność żołnierską. Być dzielnym - oto kim chciał się stawać młody człowiek, identyfikujący się z „Szarymi Szeregami”. Być dzielnym moralnie - nawet w obliczu próby ostatecznej, być dzielnym w boju - nawet gdy się walczy sam na sam z wrogiem, być dzielnym umysłowo przez uporczywe, coroczne „zaliczanie”, wbrew łańcuchowi trudności - klas szkolnych.

Sądzę, że dziedzictwo ideału dzielności „Szarych Szeregów" jest dla następnych generacji młodzieży wartością szczególnie cenną. My, wychowawcy, niewiele osiągniemy schlebiając młodzieży, nęcąc ją tym co dla niej ciekawe, przyjemne, ponętne - jeśli owych zainteresowań i potrzeb nie uczynimy punktem wyjścia dla pracy nad sobą, dynamizowanej przez wizję czynów wymagających dzielności.

Opaska

czwartek, 20 marca 2014

Niesamowity film o szarych szeregah

Wideo:

Piosenka o Szarych Szeregach

Wideo:

Siła Szarych Szeregów

Plakat

Jeżeli ktoś oglądał film to widział ten plakat,a jeżeli nie to proszę:

Lilijka

Jest to tak zwana lilijka.

Źródło

Źródła zktórych pisze obecnie to:
http://www.info-pc.home.pl/whatfor/baza/szare_szeregi.htm

Główna kwatera i nie tylko.

Na czele konspiracyjnej Organizacji Harcerzy stała Kwatera Główna "Szarych Szeregów" - "Pasieka".

Jej ogniwami organizacyjnymi były:

chorągwie - "Ule"

hufce - "Roje"

drużyny - "Rodziny"

zastępy - "Pszczoły".

Program "Szarych Szeregów" ujęto w trzech hasłach: "Dziś - Jutro - Pojutrze" lub: "Piątek - Sobota - Niedziela".

Hasło "Dziś" oznaczało okres konspiracji i przygotowanie do powstania, "Jutro" - otwartą walkę zbrojną z okupantem, powstanie, "Pojutrze" - pracę w wolnej Polsce.
Tworząc "Szare Szeregi" w terenie, Kwatera Główna przyjęła podział na Polskę Centralną [Generalne Gubernatorstwo], Polskę Zachodnią [ziemie wcielone do Rzeszy - "Reich"] i Polskę Wschodnią [ziemie wcielone do ZSRR].

Główna Kwatera kierowała w okresie najpełniejszego rozwoju pracą 20 chorągwi; wśród nich 5 obejmowało tereny zachodnie włączone do Rzeszy:

Pomorska - Ul "Lina"
Wielkopolska - Ul "Przemysław", Ul "Gniazdo"
Łódzka - Ul "Kominy"
Zagłębiowska - Ul "Barbara"
Śląska - Ul "Huta".

CZUWAJ

środa, 19 marca 2014

Pierwsz akcja bojowa GS

Pierwszą akcją bojową GS, było wysadzenie torów kolejowych pod Kraśnikiem, w ramach akcji "Wieniec II", przeprowadzonej w noc sylwestrową 1942/43.

Na przełomie sierpnia i września 1943 z warszawskich GS utworzono podległy Kedywowi KG AK batalion "Zośka". Zadaniem oddziału była przede wszystkim dywersja kolejowa [Czarnocin, Tłuszcz-Urle].
GS wykonały szereg akcji dywersyjno-sabotażowych, odbijały więźniów [Arsenał, Celestynów, Jan Boży], przeprowadziły wiele zamachów na wysokich funkcjonariuszy SS i policji [m.in. Lange, Schultz].

Wykonywaniem zamachów zajmowała się dowodzona przez kpt. "Pługa" 3. kompania wydzielona z batalionu "Zośka", nosząca początkowo kryptonim "Agat", później "Pegaz-81" / "Parasol-53".
Dziełem harcerzy z kompanii "Agat" był m.in. zamach na Franza Kutscherę - szefa policji i SS dystryktu warszawskiego.

Od listopada 1942 działała zorganizowana przez "Szare Szeregi" Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty "Agricola", którą ukończyło ok. 320 harcerzy. Powstało również Centrum Wojskowego Wyszkolenia "Szarych Szeregów", którego komendantem został przedwojenny instruktor ZHP hm. "Gustaw"-Konopacki.

Skład Warszawskich Grup Szturmowych

Skład Warszawskich Grup Szturmowych:

Hufiec Centrum - kom. "Zośka" Tadeusz Zawadzki

CR 100 drużynowy "Lolek" Leonard Pecyna - harcerze z dawnej 5 WDH

CR 200 drużynowy "Kuba" Konrad Okolski - harcerze z dawnej 80 WDH

CR 300 drużynowy "Luty" Wacław Dunin-Karwicki - harcerze z dawnej 6 WDH

CR 400 drużynowy "Mirski" Jerzy Zapadko - harcerze z dawnej 89 WDH

CR 500 drużynowy "Jeremi" Jerzy Zborowski - grupa żoliborska PET

od grudnia kom. Hufca był "Felek" Feliks Pendelski drużynowy CR 200

Hufiec Południe "SAD" ["Sabotaż i Dywersja"] - kom. "Rudy" Jan Bytnar

SAD 100 drużynowy "Alek" Maciej Dawidowski - harcerze z dawnej 23 WDH

SAD 200 drużynowy "Jurek TK" Jerzy Pepłowski - harcerze z dawnej 3 WDH

SAD 300 drużynowy "Kołczan" Eugeniusz Koecher - harcerze z dawnej 42 WDH

SAD 400 drużynowy "Andrzej Morro" Andrzej Romocki - grupa mokotowska PET

Hufiec Wola - kom. "Antek z Woli" Jan Kopałka

WL 100 drużynowy "Skalski" Tadek Schiffers - harcerze z dawnej 7 WDH

WL 200 drużynowy "Ryszard" Ryszard Wesoły - harcerze z dawnej 7 WDH

WL 300 drużynowy "Kindżał" Kidziński Leszek - harcerze z dawnej 7 WDH

WL 400 drużynowy "Karol" Karol Kwapiński - harcerze z dawnych 10, 45 i 100 WDH

Hufiec Praga - kom. "Heniek" Henryk Ostrowski

PR 100 drużynowy "Janek" Franek Kuczewski - harcerze z dawnej 22 WDH

PR 200 drużynowy "Kolejarz" Władek Sas - harcerze z dawnej 51 WDH

PR 300 drużynowy "Rawicz" Zbigniew Klimas - harcerze z dawnej 17 WDH

PR 400 drużynowy "Krupa" Mietek Krupiński - harcerze z dawnej 26 WDH

Nasze życie

SZARE SZEREGI

Nasze życie

Co to są Szare Szeregi?

KryKryptonim działającego w konspiracji od 27 IX 1939 do 18 I 1945 Związku Harcerstwa Polskiego. W skład Naczelnictwa "Szarych Szeregów" wchodzili:

- ks. Jan Paweł Mauersberger - przewodniczący, [zm. 1942]

- Wanda Opęchowska - wiceprzewodnicząca, [

Kryptonim działającego w konspiracji od 27 IX 1939 do 18 I 1945 Związku Harcerstwa Polskiego. W skład Naczelnictwa "Szarych Szeregów" wchodzili:

- ks. Jan Paweł Mauersberger - przewodniczący, [zm. 1942]

- Wanda Opęchowska - wiceprzewodnicząca, [zm. 1955]

- Antoni Olbromski - sekretarz generalny, [zm. 1958]

- Maria Wocalewska - delegatka naczelniczki harcerek,

- Florian Marciniak - naczelnik harcerzy, [zamord. 20 II 1944 w Gross-Rosen]

- Stanisław Broniewski - naczelnik harcerzy [do kapitUlacji Powstania, zm. 30 XII 2000]

- Leon Marszałek "Adam" - naczelnik harcerzy [do rozwiązania 18 I 1945].

Organizacja Harcerek kierowana przez Józefinę Łapińską przyjęła kryptonim "Związek Koniczyn" [od 1943 "Bądź Gotów"]. Zrzeszała harcerki powyżej 16 roku życia, prowadziła działalność wychowawczą i opiekuńczą, współdziałała z Radą Główną Opiekuńczą i Polskim Czerwonym Krzyżem. Przygotowywała młodzież żeńską do pracy w służbie sanitarnej i łączności. Harcerki powyżej 18 lat kierowane były do "Wojskowej Służby Kobiet" i oddziałów dyspozycyjnych Kedywu KG AK.

Pod koniec wojny Organizacja Harcerek liczyła ok. 5000 dziewcząt.

Piosenka - Szare Szeregi

Wideo:

Frusia :)

Podziękowania

Bardzo chce podziękować Alicji M,

która zmodernizowała mojego bloga.

Proszę więc żeby jeszcze raz przeglądnąć

moje posty.

Frusia :)

Tydzień tematyczny

Wymyśliłam że będę robiła "TYGODNIE TEMATYCZNE"

Pierwszy tydzień tematyczny - Szare Szeregi!

Będę pisała tylko i wyłączne o Szarych Szeregach (tylko przez ten tydzień)

Aha niedługo dodam ankietę!!!

Frusia:)

wtorek, 18 marca 2014

Kino

Witam!

Jeżeli ktoś jest z Poznania to serdecznie zapraszam do kina na godzinę 17:30-Piątek 21 marzec. Multikino 51.

Frusia :)

WE LOVE KAMIENIE NA SZANIE

Moja ukochana książka!

Frusia :)

Buki

Buki - Jest to nazwa fikcyjna, nadana przez autora zespołowi harcerzy 23 Warszawskiej Drużyny Harcerzy przy gimnazjum i liceum Stefana Batorego (tzw. Pomarańczarnia - od pomarańczowego koloru, wybranego przez drużynę na swą barwę). Buki to ta grupa Pomarańczarni, która na wiosnę 1939 roku ukończyła szkołę, tworząc zżytą i zwartą gromadę.

Źródło: Kamienie na szaniec (książka)

Frusia :)

poniedziałek, 17 marca 2014

Juuuuuuuuuuuuupi!!!!

Już ponad 140 wyświetleń!!!

Pytania

Mam pomysł!

Jeżeli czegoś nie wiecie o Szarych Szeregach lub o bohaterach książki "Kamieni na szaniec"

to pytajcie o to w komentarzach.

Nie będę sprawdzała w Internecie tylko czytam książkę i wam odpowiem z pewnych źródeł.

Frusia :)

Tadeusz Zawadzki

Tadeusz Zawadzki - Kajman, Kotwicki, Lech Pomarańczowy, Tadeusz, Zośka.
Urodzony 24 stycznia 1921 w Warszawie - instruktor harcerski, harcmistrz, podporucznik AK, komendant Grup Szturmowych na terenie Warszawy, jeden z bohaterów książki Aleksandra Kamińskiego „Kamienie na szaniec".
Zmarł 20 Sierpnia 1943 roku w Sieczychach.